Forfattar: -
Tittel: Lett som en lek. Barnas første kokebok
Forlag: Litor
År: 1983
Sidetal: Upaginert; 14 oppslag
Presentasjon: Dette var mi første kokebok. I 1983 var eg 9 år gammal, og eg kan hugse at eg likte kokeboka godt. Eg bladde ofte i henne, og likte bileta. Men prøvde eg meg nokon gong på oppskriftene? Det kan eg ikkje hugse. Ei flekkfri barnekokebok seier likevel sitt: Denne er ikkje blitt brukt.
I 2008 framstår bileta som typisk tidleg 1980-tal. Her er oppskrifter på kyllinglår og bakte poteter, Jumbo-pasta (spagetti og kjøttsaus), og potetmospinnsvin med pølsepiggar, og elles andre enkle rettar som ein har tenkt seg at barn vil like. For nokre måndadar sidan var eg nær ved å gje bort boka til ein loppemarknad. No når eg sit og skal vurdere henne, kan eg ikkje heilt skjøne kvifor. Var det fordi eg irriterte meg over at den einaste fiskeretten som finst er fiskepinnar? Eg hugsar ikkje. I alle fall: Det som redda boka frå loppemarknaden, som alltid har fascinert meg, og som framleis sjarmerer, er oppskrifta på desserten Trollsopp. Bananar er oppdelte og står på høgkant som soppstengel. Oppå ligg halve ferskenar. Rundt om piska krem. Men det som fascinerte meg mest som liten var dette: Oppå soppane er det strødd sjokoladestrøssel, og ved sida av fatet står eit lite lykketroll. Om du ikkje hugsar kva eit lykketroll er, har du truleg ikkje vore barn på 80-talet. Dei fanst overalt, og til og med eg, med foreldre med svært liten hang til det kommersielle, hadde eit lykketroll, med svart hår og ei søt, spesiell lukt.
Til bokas forsvar skal det seiast at ho legg vekt på det heimelaga. Potetmosen er sjølvsagt laga av poteter, ikkje av eit pulver i ein pose, som til mi forskrekking har førekome i kokebøker både for barn og vaksne i det siste.
Likevel er ho nok litt gammaldags. Men ein dag om ikkje lenge tenkjer eg å ta med meg sonen min og lage Trollsopp.
I 2008 framstår bileta som typisk tidleg 1980-tal. Her er oppskrifter på kyllinglår og bakte poteter, Jumbo-pasta (spagetti og kjøttsaus), og potetmospinnsvin med pølsepiggar, og elles andre enkle rettar som ein har tenkt seg at barn vil like. For nokre måndadar sidan var eg nær ved å gje bort boka til ein loppemarknad. No når eg sit og skal vurdere henne, kan eg ikkje heilt skjøne kvifor. Var det fordi eg irriterte meg over at den einaste fiskeretten som finst er fiskepinnar? Eg hugsar ikkje. I alle fall: Det som redda boka frå loppemarknaden, som alltid har fascinert meg, og som framleis sjarmerer, er oppskrifta på desserten Trollsopp. Bananar er oppdelte og står på høgkant som soppstengel. Oppå ligg halve ferskenar. Rundt om piska krem. Men det som fascinerte meg mest som liten var dette: Oppå soppane er det strødd sjokoladestrøssel, og ved sida av fatet står eit lite lykketroll. Om du ikkje hugsar kva eit lykketroll er, har du truleg ikkje vore barn på 80-talet. Dei fanst overalt, og til og med eg, med foreldre med svært liten hang til det kommersielle, hadde eit lykketroll, med svart hår og ei søt, spesiell lukt.
Til bokas forsvar skal det seiast at ho legg vekt på det heimelaga. Potetmosen er sjølvsagt laga av poteter, ikkje av eit pulver i ein pose, som til mi forskrekking har førekome i kokebøker både for barn og vaksne i det siste.
Likevel er ho nok litt gammaldags. Men ein dag om ikkje lenge tenkjer eg å ta med meg sonen min og lage Trollsopp.
2 kommentarer:
Hehe, jeg ser for meg at Trollsopp er en dessert det er meningen man skal spise MYE av!? Kjempekoselig blogg du har!!
Det er nok meininga det, ja. :-)
Takk for komplimentet!
Legg inn en kommentar